Σάββατο 8 Ιουνίου 2019

Η συντροφιά των μοναχικών μου σκέψεων

Στη συντροφιά των μοναχικών μου σκέψεων βλέπω ανθρώπους, που παλεύουν. Για το σήμερα, το αύριο και το τώρα. Αξιοπρέπεια φωνάζει το πρόσωπο τους.

Η αληθινή αρχοντιά των αυθεντικών ανθρώπων που θα τους συναντήσεις στις γραμμές μαζικής παραγωγής των εργοστασίων, στα γκρι γραφεία των εταιριών, στις σκάλες και στα προαύλια, στις επιχειρήσεις αλλά και στο δρόμο.

Είναι αυτοί που δίνουν μάχες , για να κρατήσουν όρθιους γονείς, οικογένειες, παιδιά. Η ζωη δεν τους έμαθε στα εύκολα αλλά οι ίδιοι έμαθαν να κερδίζουν στα δύσκολα.

Στη συντροφιά των μοναχικών μου σκέψεων καταλαβαίνω την διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στους Άριστους και την αριστεία.. στους πλούσιους και τον πλούτο.

Γιατι για μένα άριστος είναι αυτός που με την διάκριση και το παράδειγμα του ανεβάζει και επενδύει στη κοινωνία και δεν περιχαρακώνεται στους πληρωμένους τίτλους και τήν εφήμερη δόξα του.

Γιατί για εμένα πλούσιος είναι ο άνθρωπος που η μεγαλοψυχία η γνώση και οι αρετές του δεν σταθμίζονται στο ζύγι των τραπεζικών του καταθέσεων.

Κοιτάω την θάλασσα τον ουρανό και ακούω τον άνεμο, να ψελλίζει αυτά που τόσα χρόνια έχουμε παραμελήσει και ο ήλιος ακούραστα μας φωτίζει. Την Φύση και την ζωή.

Στη συντροφιά των μοναχικών μου σκέψεων δεν υπάρχουν διαχωρισμοί και διακρίσεις. Το χρώμα, η γλώσσα, οι ερωτικές επιλογές δεν αποτελούν κριτήρια δεν χρησιμοποιούνται εναντίον σου.

Χτυπάει το κινητό, σβήνω το τσιγάρο κοιτάζω την φωτογραφία της στην άκρη του γραφείου ..είναι και αυτή στο κάδρο μαζί με τις μοναχικές μου σκέψεις να θυμίζει πως ένα χαμόγελο κάνει την ουτοπία πράξη την μοναξιά συντροφιά..

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου