Αν δεν υπάρχει σοβαρή Χ.Α, φτιάξτε την!

Μια μεγάλη δημοσιογραφική ψυχή σε ένα παραθαλάσσιο κανάλι, του Φαλήρου, είχε δηλώσει οτι επιθυμεί να δεί μια "σοβαρή Χρυσή Αυγή" στη κυβέρνηση. Δεν μας εξήγησε ποτέ το σκεπτικό πίσω απο αυτή την δήλωση .

Με λίγη δόση διαστροφής φανταζόμαστε μαχαιροβγάλτες και μπράβους με κοστουμάκια Hugo Boss και γραβάτες. Να μιλάνε όμορφα και καλλιεργημένα, να χαμογελάνε στους πρόσφυγες και στις μειονότητες και να τους απαγγέλουν ποίηση λίγο πριν τους εκτελέσουν.

Θυμάμαι έναν πρώην συνάδελφο του Μπάμπη, εν ονόματι Κώστας ο οποίος απαντώντας σε χρυσαυγίτικα τρολς τα καλούσε να ψηφίσουν σωστά ,ωστε το ραδιομέγαρο της Αγίας Παρασκευής να καταληφθεί απο τα τεθωρακισμένα, που έχει μάλλον για να παίζει στην αυλή του, στον ελεύθερο χρόνο του.

Τελικά ο Κώστας και ο Μπάμπης βρήκαν τον δάσκαλο τους, στα κεντρικά της Πειραιώς. Έτοιμη η νέα Επέν του Μάκη, το Νεο Λαός του Άδωνι, η σοβαρη Χρυσή Αυγή του Μπάμπη!! Και βιρτουόζος όλων ο Κυριάκος..

Αυτό που με ανησυχεί είναι ότι αυτά τα μπουμπούκια τόσο καιρό υποδύονταν τους ανεξάρτητους και αδέκαστους μπάρες της ενημέρωσης διαμορφώνοντας απο το πόστο τους πολιτικές συνειδήσεις.

Προετοίμαζαν την εκλογική τους πελατεία, αν σκεφτείς πως οδηγήθηκε ένας στους δέκα πιτσιρικάδες στην αγκαλιά της χρυσής αυγής...Καιρός τώρα να τους οδηγήσουμε στον θίασο που με τόσο ιδρώτα στήσαμε..

Αρα λοιπόν και να μην υπήρχε σοβαρή χρυσή αυγή, έπρεπε να την κατασκευάσουμε. Με τις χορηγίες και τις πλάτες του Βαγγέλη, τις γνώσεις μάνατζμεντ του Μπάμπη και την αισθητική του Κωνσταντίνου έχοντας και το βαρύ πυροβολικό Άδωνι και Μάκη
δε τζομπ ις νταν, που λένε και στο χωριό μου!!

Δεν μου κάνει καθόλου εντύπωση πως οι πιο ακραίες ιδέες των φιλελεύθερων (ανελεύθεροι θα έπρεπε να αποκαλούνται) έχουν τόσα κοινά σημεία και πεδία σύγκλισης με νεοφασίζουσες ακροδεξιές νοοτροπίες και πρακτικές.

Το μίσος προς καθε τι ανθρώπινο και δημοκρατικό, η υποτίμηση της ανθρώπινης ζωής και αξιοπρέπειας, ο διαχωρισμός ανάμεσα σε "Άριστους" και "τεμπέληδες" και τέλος η μετατροπή της πολιτικής ζωής σε τηλεοπτικό ριάλιτι αποτελούν τα πιο κύρια χαρακτηριστικά τους.

Φοβάμαι τις πεινασμένες ύαινες που τους ακολουθούν κατα αγέλες. " Όταν ήρθαν για μένα δεν είχε μείνει κανείς να φωνάξει " ...η φράση αυτή του Μπρεχτ είναι αφιερωμένη σε όλους αυτούς που δέχονται με ευχαρίστηση να παίξουν τους "χρήσιμους ηλίθιους" της ιστορίας...

Αυτούς που επιδιώκουν απολύσεις στο δημόσιο τομέα για να ικανοποιηθεί το αρρωστημένο τους Εγώ, αυτούς που θέλουν να δουν τους μετανάστες και τις μειονότητες εγκλεισμένους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, αυτούς που θεωρούν ότι υγεία, ασφάλεια, παιδεία πρέπει να είναι προνόμιο των λίγων και των ευκατάστατων.

Οι ύβρεις ο χλευασμός και ο σεξισμός στην Κωνσταντίνα Κούνεβα, οι αστεϊσμοί για συνθήκη Γενεύης και πολιτικούς κρατούμενους, σήμερα μάθαμε πως ο Γρηγόρης Λαμπράκης ( που κατά τον Κυριάκο δεν θα έπρεπε να απασχολεί την νεολαία), σκοτώθηκε σε τροχαίο, δεν είναι παρα τα σημεία των καιρών.

Ως Δημοκράτες και Αριστεροί θα μείνουμε αμέτοχοι;

Στον μαγικό κόσμο της Ν.Δ επωάζονται αυγά!

Τι κοινό μπορεί να έχει ένας νεοφιλελεύθερος ένας ακροδεξιός και ένας- μπορεί και δύο- γυρολόγοι (αυτοαποκαλούμενοι) αριστεροί; .. θα μπορούσαμε να ανασκευάσουμε την ιστορία λέγοντας ηταν μια Μιράντα ένας Μάκης και ενας Πέτρος ή Γρήγορης ...

Το τραγικό στην ιστορία μας είναι ότι δεν αναφερόμαστε στα κλασσικά ανέκδοτα αλλά στην προοπτική κυβέρνησης από ένα μεταλλαγμένο παρελθόν, παλινόρθωσης ενός καθεστώτος τελματωμένου ηθικά που χρεοκόπησε μια κοινωνία υποθηκεύοντας παρόν και μέλλον επιδυκνείοντας το πιο σκληρό και αλαζονικό πρόσωπο που είχαμε δει σε μισό αιώνα μεταπολίτευσης.

Το βράδυ της Κυριακής υπήρξε μια σαφής ήττα (οσο και να μην μου αρέσει η λέξη) του Συριζα με μια διαφορά κοντά στις δεκα μονάδες. Σημαντικό ρόλο πιστεύω έχει η αλλοίωση του δεξιού DNA.

Η Νέα Δημοκρατία κατάφερε να συσπειρώσει στις τάξεις της, ένα κοινό το οποίο σε άλλες εποχές δεν της ανήκε και αυτο ακριβώς είναι ανησυχητικό για το μέλλον της κοινωνίας και της πολιτικής ζωής.

Η Ένωση Κέντρου με το συντηρητικό και τετριμμένο λόγο, το νεοφιλελεύθερο Σημιτικό κληροδότημα ΠΟΤΑΜΙ , η δυστυχώς λαϊκίστικη δεξια των ΑΝΕΛ και ενα μεγάλο μέρος του νεοναζιστικού μορφώματος μετακινήθηκαν προς Πειραιώς.

Η μετάλλαξη της Ν.Δ απο ενα φιλελεύθερο Καραμανλικο κόμμα σε ένα κράμα ακροδεξιών και σκληρών νεοφιλελεύθερων ταλιμπαν με λίγη δόση κομανέντσι γυρολόγων, είναι γεγονός.

Οι επιδράσεις αυτου του φαινομένου όσο φαντάζει δυνατή η πιθανότητα προοπτικής κυβερνησιμότητας θα γίνονται ολο και πιο ορατές.

Μόλις λίγα εικοσιτετράωρα μετά τις εκλογές και έδειξαν το αληθινό τους πρόσωπο. Ύβρεις και χυδαιότητες στο πρόσωπο της κας. Κούνεβα, απειλές για τους συνταξιούχους, τους ελεύθερους επαγγελματίες και την Υγεία (δες δηλώσεις Ξαφά,Στουρνάρα, Βρούτση ) μέχρι που αισίως μάθαμε ότι θα έχουμε ως πολιτικοί κρατούμενοι "ευνοϊκή μεταχείριση " ...να ναι καλά η συνθήκη της Γενεύης και ο ανθρωπισμός του Αϊβαλιώτη !!!!

Η μετάλλαξη αυτή είναι αποτέλεσμα μιας μεθοδευμένης προσπάθειας από επιχειρηματικούς κύκλους με προεκτάσεις στο μιντιακό κατεστημένο.

Όταν σε ένα λαό που δυστυχώς στην πλειοψηφία του έχει επιλέξει να υιοθετεί παθητική στάση απέναντι σε όσα διαδραματίζονται και τον αφορούν, βάλεται από ακραία μηνύματα μίσους κατά των ευάλωτων κοινωνικά ομάδων, ( πρόσφυγες, μειονότητες, οικονομικά ασθενείς, συνταξιούχοι, άνεργοι, Αμεα, ανασφάλιστοι) τότε δημιουργείται ενα εκρηκτικό μείγμα ακροδεξιάς λογικής και σκληρής νεοφιλελεύθερης σκέψης .

Και έρχεται λοιπόν η Νέα Δημοκρατία να καλύψει και να απλώσει ομπρέλα προστασίας σε ένα επικίνδυνα αντιδημοκρατικό και γαλουχημένο σε φασίζουσες νοοτροπίες και πρακτικές κοινό.

Με τι κόστος, με τι κοινωνικές επιπτώσεις ; Όταν παίζεις με την φωτιά και επωάζεις το αυγό του φιδιού, κάποια στιγμή θα σπάσει και τότε μαύρο φίδι που μας έφαγε.

Για την κα.Ελένη!

Χθες το απόγευμα είχα μια συζήτηση με τον φίλο μου τον Μιχάλη. Καλό παιδί φιλότιμο και εργάτικο. Η ζωή του τα έφερε περίεργα ώστε να δουλεύει σε κέντρο τηλεφωνικής εξυπηρέτησης. Δύσκολες καταστάσεις, πολύ άγχος, στοχοθεσίες, μικρές απολαβές, ευέλικτο πρόγραμμα, πίεση και συνεχές "κατσάδιασμα".

Το τελευταίο διάστημα ανέλαβε η εταιρία να τρέξει τηλεφωνική καμπάνια για λογαριασμό της Νέας Δημοκρατίας.
Πότε ενημερώνει για το πρόγραμμα του Κυριάκου, πότε για τις συγκεντρώσεις και τα γκαλα του κου. Πατούλη.

Οι λίστες που καλούμε αφορούν άτομα ήδη εγγεγραμμένα, μέλη ή φίλους της Ν. Δ. Είναι οι λεγόμενες "ζεστές" λίστες, για να μιλήσουμε σε όρους τηλεφωνητών. Υποδυόμαστε τους εθελoντές νεοδημοκράτες, μου λέει ο Μιχάλης γελόντας, πρέπει να συμφωνούμε σε ότι και αν ακούσουμε, στη λογική του ο πελάτης έχει πάντα δίκιο.

Το χθεσινό εξάωρο κυλούσε ομαλά μέχρι που μίλησε με μια γιαγιά. Τελευταία κλήση πριν το κλείσιμο της βάρδιας." Ήταν η κυρία Ελένη" θυμάμαι και το όνομα φαντάσου ( λογικό όταν σε μια ώρα διαχειρίζεται 200 κλήσεις). Συνταξιούχος με μια επιπλέον σύνταξη χειρίας, ζει μόνη  έχοντας χάσει σε τροχαίο δυστύχημα τα δύο της παιδιά. Ένα περίεργο παιχνίδι που της έπαιξε η μοίρα.

Η κυρία Ελένη μεγάλωσε την δεκαετία του ΄30 στην Λακωνία. Απο μικρή γαλουχήθηκε στις τότε mainstream ιδέες  όπως βασιλεία, στρατός, οικογένεια, αντικομουνισμός, κομμουνιστική απειλή και πάει λέγοντας, μέσα σε ένα πατριαρχικό μοντέλο οικογένειας, που το όραμα για την κόρη τους έφτανε στο να κάνει οικογένεια και παιδιά. Πατέρας αξιωματικός του στρατού βλέπετε.

Η κυρία Ελένη πήγε σχολείο, πάλεψε, μπήκε στο γυμνάσιο και από εκεί στο Πανεπιστήμιο. Έγινε εκπαιδευτικός, γύρισε την Ελλάδα στη συνέχεια παντρεύτηκε και έκανε οικογένεια. Η ζωή της έδειχνε να βαδίζει σε ασφαλείς ράγες μέχρι που το τραγικό δυστήχημα ανέτρεψε τα πάντα.

"Σας κάλεσα εκ μέρους του υποψήφιου περιφερειάρχη κ. Πατ..", έτσι ξεκινάμε πάντα το περιβόητο σενάριο. " Παιδί μου εγώ δεξιά από τα γενοφάσκια μου είμαι, αλλά τι είναι αυτά που μαθαίνω; " συνεχίζοντας "γιατί να θέλουν να μας κόψουν τις συντάξεις καλά καλά δεν βγήκαν, απο αυτές ζω η καυμένη". Τι μπορούσα να της πω ως εθελοντής μου είπε ο Μιχάλης. Δύσκολες καταστάσεις.

" Κυρία μου τι να σας πω", " Ότι και να πείτε δίκιο έχετε" ..Από εκείνη την στιγμή η κυρία Έλενη ξετύλιξε το κουβάρι της ζωής της. Μια ζωή που θα άξιζε να γίνει ταινία, με την διαφορά ότι πολλά από αυτά που συνέβησαν δεν θα μπορούσαν να αποτελούν προιόν μυθοπλασίας.

"Αυτά που λένε αγόρι μου είναι φούμαρα, εμάς μια ζωή μας γυρίζουν την πλάτη, κόβουν συντάξεις, κόβουν τα φάρμακα και θυμούνται πάντα πριν τις κάλπες όταν μας έχουν ανάγκη" συνεχίζοντας " πες στον κ. Πατούλη ότι τον ψήφισα την πρώτη φορά, αυτή την φορά όμως όχι, γιατί μας εμπαίζουν" Δεν ήξερα τι να πω, την ευχαρίστησε ευγενικά, και κλείσαμε, είπε ο Μίχαλης.

Μέσα από όλη αυτή την ιστορία και εν μέσω καιρού εσωστρέφειας, σκέψης, αναθεώρησης, αυτοκριτικής και περισυλλογής τελικά οδηγήθηκα στο συμπέρασμα ότι η λύση είναι εξωστρέφεια, επικοινωνία και δράση.

Ο αγώνας που δίνει καθημερινά ο Μιχάλης στα τηλέφωνα είναι αγώνας όλων μας. Η βελτίωση του βιωτικού του επιπέδου σε συνθήκες υγιείς με αξιοπρεπείς μισθούς. Για να μην υπαρχει εκμεταλλευση ανθρωπου απο άνθρωπο, αισχροκέρδεια, και κατακερματισμός της ανθρώπινης αξιοπρεπειας.

Είναι ομως και η ιστορία της κας Ελένης που δεν με τράβηξε. Της λεγόμενης "δεξιάς γιαγιάς", της διπλανής πορτας που κατι μεσα μου λέει θα ψηφίσει Ρένα την Κυριακή. Η ιστορία μιας γυναίκας που παρα την Οδύσσεια που περασε, τις κακουχίες και τις συμφορές συνεχίζει να σκέφτεται να κρίνει και να αντιστεκεται. Ποσο μαλλον οταν στα γεραματα δείχνει έτοιμή να γκρεμισει το τελευταίο πύργο που της κληρονόμησέ μια εποχή, χωρίς ποτέ να την ρωτησει.

Είναι καθηκον της Αριστερας να παλεψει και για την κα.Έλενη.

Παρατηρώ με θλίψη απο αρκετούς στα social media, πολλοι εξ αυτων δεν ειχαν και δεν εχουν ενεργό ρόλο στα κινηματα και στην Αριστερά, να λοιδορούν και να υποβαθμίζουν την κρίση του εκλογικού σώματος.

Η θλίψη, η οργή, ο θυμός σε ενα βαθμό οταν ξέρεις οτι κερδισες μάχες και δύσκολες μεσα και εξω, στα σκληρά τραπέζια των Βρυξέλλων, στην Ελλάδα της ανεργιας του 27 τις εκατο και των εκατομμυρια ανασφαλιστων. Λες ενα γιατι ρε γαμωτο..

Ρεβανσισμος, κοινωνικός αυυοματισμος, χυδαιοτητες και πολιτικες αλητειες δεν υπηρξαν ποτέ εργαλεία της Αριστερας. Ηταν και ειναι προνόμια αυτων που εκόλλαψαν στελέχη τυπου Στεφανίδη, που δεν έχουν ιχνος αιδούς και πολιτικής παιδείας. Είναι η ιδια παράταξη που τρομοκρατεί ολοκληρες κοινωνικες ομαδες, ότι σε περίπτωση επανόδου της οι πρωτες αποφασεις θα ειναι η καταργηση του κοινωνικού κρατους και τα οποια μέτρα επούλωσης και ανακούφισης πάρθηκαν απο την κυβέρνηση της Αριστεράς. Οι πρώτες αποφάσεις τους θα παρθούν στη λογική "αυτά που ξέρατε ξεχάστε τα".

Ο ρόλος της Αριστεράς είναι να παλεύει για την κοινωνια μεσα στην κοινωνια. Οπου υπαρχει εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, αδικία, καταπίεση και ανάγκη. Στις πλατείες τους δρόμους, στις γειτονιές και στις επιχειρήσεις.

Δεν σας κρύβω οτι η ιστορία της "δεξιάς γιαγιάς Ελενης" με συγκίνησε. Δείχνει τις δυνάμεις που έκρυβε ενα άτομο τοσες δεκαετίες, που παρα τις κακουχίες τα βάσανα και την εξαθλίωση μπορεί και θέλει να τις εκφράσει δημιουργικά.

Θα γυρισουμε την πλατη στην κα.Ελενη ; θα εγκαταλείψουμε τον Μιχάλη ; Ειναι οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας που τωρα οσο ποτε πρεπει να τους ακούσουμε και να τους στηρίξουμε. Να τους ενημερώσουμε και να τους κινητοποιήσουμε. Αυτό είναι το κάλεσμα τς Ιστορίας και σε αυτό θα ανταποκριθούμε.

Δεν βρέχει μας ψεκάζουν!

Ας πάμε λοιπόν να βγάλουμε και εμείς μερικά χρήσιμα συμπεράσματα για την χθεσινή ήττα. Τόσα ακούμε και διαβάζουμε και πόσα μας περιμένουν .

Για να δούμε τι έφταιξε, τι λάθος κάναμε και το σημαντικότερό τι μήνυμα λάβαμε, βρε παιδί μου απο αυτες τις εκλογες..

Μήπως η Δημοκρατική παράταξη, παρέτεινε την κρίση και την ανεργία που παρέλαβε απο τους "τιμητές" του παλαιοκομματισμού; Μήπως η Αριστερά πληρώνει τα αναρίθμητα σκάνδαλα και τις περιπτώσεις διαφθοράς που είχαμε συνηθίσει να βλέπουμε ολα αυτά τα χρόνια; Μήπως στην Αριστερά στοίχισε η αναξιοκρατία και η αρχή της κληρονομικότητας που ευαγγελίζονται οι "Άριστοι" γιαλαντζί ιππότες της πολιτικής.

Προφανώς και όχι!!

Κατά την ταπεινή μου άποψη, αν έπρεπε να το περιγράψω με τεσσερις λέξεις θα έλεγα, Φταίει ο ψεκασμός Ηλίθιε !
Θα μου πείτε εδώ ότι δεν είναι λέξεις αυτές να απευθυνόμαστε στους "αγαναζιζμένους" και "ψεκασμένους" συμπολίτες μας μετα απο μια γιορτή της Δημοκρατίας.. βέβαια αρκετοί περισσότερο γιόρτασαν το άφτερ που ακολουθεί, με τα ακροδεξιά "κοκτειλς" και τις νεοφιλελευθερες "βόμβες".

Στην τελική αυτου του είδους την γλώσσα δεν έχουν συνηθίσει απο τους πολιτικούς τηλεαστερες, και τους αγαπημένους γκαουλαιτερς στα δελτία ειδήσεων και talk shows; Μαζί τα φάγαμε, τεμπέληδες, αγράμματοι, ακραίοι, τι ψυχή μπορεί να έχει ο παραπάνω προσδιορισμός;

Ίσως είναι αυτό που έλειψε περισσότερο αυτά τα χρόνια που τόλμησε για πρώτη φορά η Αριστερά να κυβερνήσει. Το σύνδρομο της Στοκχόλμης του νεοραγιαδισμού, που είχαμε αγαπήσει. Η διπολική διαταραχή των νεοφιλελεύθερων καμικάζι που στας Ευρώπας βαρούσαν προσοχές και εσωτερικά υποδύονταν τους μακεδονομάχους. Και να ήταν μόνο το "Μακεδονικο"..

Να θυμηθούμε τις συλλογικές συμβάσεις, μισθούς συντάξεις και ασφαλιστικό, Υγεία και Παιδεία που αν ήθελε ο Πικάσσο να τα αποτυπώσει θα ήθελε τρεις Γκερνίκα μαζί..και πάλι όμως οι γαλάζιοι χμερ σε ρόλο τιμητών των μισθών και συντάξεων οταν στα πλαίσια του συμβιβασμού έπρεπε να εφαρμοστεί μέρος από αυτα που ήδη είχαν συμφωνήσει, υπογράψει και ξανά θα υπέγραφαν και εφάρμοζαν.(αυτό εξάλλου είναι το όνειρο τους, η κρυφή τους ελπίδα, το ελιξήριο που δίνει στους Φρανκεσταιν ζωή).

Είναι πλέον σαφές πως μπορεί η Αριστερά να ανέλαβε την διακυβέρνηση δεν ταυτίστηκε όμως ποτέ με την εξουσία. Παρά τις ιστορικές μάχες υπεράσπισης εθνικών και δημοκρατικών κεκτημένων τα οποία επιβουλεύεται το διευθυντήριο, της Ευρώπης - η Ιερά νεοφιλελεύθερη Εξέταση των Βρυξελλών-, παρά το επούλομα μέρους της λαβωμένης μεσαίας και εργατικής τάξης, ηττήθηκε.

Θα δανειστώ λοιπόν την απορία του Κωνσταντινου Καραμανλή, μετα τη δολοφονία Λαμπράκη "Ποιός τελικά κυβερνά αυτό το τόπο". Αν την απαντήσουμε τότε θα καταλάβουμε τα πραγματικά αίτια της ήττας.

Τα οποία δεν είναι άλλα, απο το παρακράτος που έχει στηθεί και ριζώσει δεκαετίες τώρα σε αυτον το τόπο. Η λεγόμενη 4η εξουσία που ελέγχει για τους φιλελε, δεν είναι παρά υπόγεια χαλκεία και μηχανισμοί διαμόρφωσης και επηρεασμού σε μια πολτοποιημενη και άμορφη μάζα εθισμένη στα συνθήματα και στις νουθεσίες των εκάστοτε εκτελεστών συνείδήσεων ...του φίλου μας του Μπάμπη, του Άρη του Νίκου και της Όλγας και πόσων ακόμα παιδιών της διπλανής πόρτας..

Το ερώτημα λοιπόν είναι ένα, γινόμαστε σαν και αυτούς, ξεπουλάμε αγώνες,ιδέες και ιστορία για να διατηρήσουμε τους κυβερνητικούς θώκους, εξαγοράζοντας χρόνο;

Η απάντηση δόθηκε αμέσως απο τον Πρωθυπουργό..και δεν είναι άλλη απο εκλογές. Ποτε δεν φοβηθήκαμε ποτε δεν διστάσαμε ποτε δεν κρυφτηκαμε σαν και αυτούς. Δεν είναι στο dna μας ουτε το επιτρέπει τόσους αιώνες ιστορία στην πιο κρίσιμη μάχη που έρχεται.

Δημοκρατία η σκοταδισμός, Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα, δουλειά για τους ανέργους η δουλεία για όλους μας..

Αυτά θα απαντηθούν σε ένα μήνα, και τότε θα καταλάβουμε αν τον τόπο αυτό τον διαφεντεύει ο ελληνικος λαός ή οι ξένοι ολιγάρχες..

Μένουμε Βέμπερ!

Η επανάσταση των Yes Sir, μένουμεΜερκελ, Βαστα Γερουν απέδωσε..

Τοσα εκατομμύρια σε pay rolls, pay trols, τοσες φιλότιμες προσπάθειες στο κανάλι του Φαλήρου απέδωσαν καρπούς . Μέχρι και τον Μ.Αλεξανδρο προσπάθησαν να αναστήσουν επιστρατεύοντας παράλληλα τους μουτζαχεντίν παπάδες "στη συμφωνία των Πρεσπών". Ο Γκεμπελς κάποτε είχε πει, υπουργος προπαγάνδας των ναζι για οσους δεν ξέρουν " λεγε λέγε στο τελος κατι μενει" ...

Σε εμάς σήμερα έμεινε η λάσπη, η λάσπη τόσων δεκαετιών διαφθοράς ενος ολόκληρου πολιτικού συστήματος που είχε παρησφρήσει σε καθε σφαίρα  της δημόσιου βίου  .

 Όταν έχεις καταφέρει να κρατήσεις την χώρα όρθια, την κοινωνία ζωντανή οταν εχεις αποκαταστήσει την δημοκρατία στην δημόσια ζωή, στις εργασιακές σχέσεις στο εργατικό δίκαιο σε θεματα δικαιοσύνης - διαφανειας,ισότητας  επουλώνεις πληγες, καταπολεμάς το τέρας της ανεργίας και χάνεις στις εκλογές απο τους εκφραστές αυτών που τα δημιούργησαν υπάρχει θεμα.

 Μονο που το θέμα δεν το έχει η Αριστερά. Η Αριστερά είναι ο ηθικός νικητής. Άντεξε τους εκβιασμούς και τις πιέσεις τοσο της εξωτερικής τρόικας οσο και των εσωτερικών τους παραρτημάτων. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το πρώτο δημοκρατικό προοδευτικό κίνημα που εφάρμοσε πολιτικές η μέρος πολιτικών μνημονίων και κράτησε ζωντανό τον ιστό του. Διέρχεται της μάχης λαβομένο αλλα και ζωντανό. Και αυτο γιατί κράτησε καθαρή και αναλλοίωτη την ταυτότητα του και δεν παρέκκλινε λεπτό απο τους βασικούς στρατηγικούς άξονες.

Στους παλιούς μας συντρόφους( Μερα25,πλευση,λαε κτλ) θα ήθελα να τους ρωτήσω αν ενόψει των εθνικών εκλογών προτίθενται να ενισχύσουν την δεξιά και εγχώρια ολιγαρχία με την στάση τους βυθίζοντας καθε όνειρο και ελπίδα εκατομμυριων ανθρώπων στην άβυσσο, ή να επιζητησουν σύγκλιση και διάλογο ξεπερνώντας τα σύνδρομα των ηγεμονισμών.. 

Για το Κιναλ δεν μπαινω καν στο κόπο..η χαρά τους για την νίκη της δεξιας δεν κρύβεται. Τους βλέπεις στα πανελς. Προσπαθουν να σφίξουν τα δόντια τους, αλλα τους προδίδουν τα μάτια. Που εισαι Ανδρεα για να δεις τα δεξια μπουμπουκια της Αλλαγης..

Μιας και ειπα για μπουμπουκια να φανταστω κυριε Παπαδημητρίου στο Σκαι μπορει να μην είχαμε σοβαρή χρυση αυγη αλλα η ελληνικη λυση του Βελοπουλου μπορεί να αποδωσει στον προεδρο σας εναν αξιόπιστο μελλοντικό εταίρο. Κάτι η θανατική ποινή κάτι η πεποίθηση του Κυριάκου οτι υπάρχουν εξωγήινοι( το εχει πει δεν ειναι τρολ!)έτοιμο το σχήμα. Μαζι με ψηφοδέλτια μπορείτε να χορηγείτε και αλειφές ..στο 7ημερο δουλείας και με τα νέα εργασιακά δεδομένα θα τις χρειαστούμε οπωσδήποτε.

 Υ.Γ Ψηλά το κεφάλι χάσαμε την μάχη οχι τον πόλεμο.

 Υ.Γ 2 Το στοίχημα είναι να μην χαθεί ούτε μια μέρα στους δρόμους στις πλατείες και στις γειτονιές

 Υ.Γ3 η απρέπεια του Κυρανακη στον κ.Τσακαλωτο ξεπέρασε τους κανόνες πολιτικής ευπρέπειας και άγγιξε τα όρια της πολιτικής αλητείας.. θα μπορούσαμε να απαντήσουμε ανάλογα αλλά υπάρχει και το ρητό γελά καλύτερα...

Τι μου έμαθε η Αριστερά

Μεγάλωσα σε μια μέση ελληνική οικογένεια, μητέρα δημόσιος υπάλληλος απο εκείνες που θέλει η οικογένεια Μητσοτάκη μαζί με χιλιάδες άλλους να απολύσει, πατέρας ασφαλιστής άνθρωποι του μόχθου και οι δύο έκαναν το λάθος να κυνηγήσουν τα όνειρα τους μεσα απο την εργασία τους - μια καλύτερη ζωή που θα παρέδιδαν αργότερα στα παιδιά τους-.

Μια μικρή αναδρομή στην οχι και τοσο μακρινή δεκαετία του 90 στα παιδικά μας χρόνια έρχονται τα πρωινά παιδικά του σταρ κ αλτερ, ταπες και κάρτες pokemon, παιχνίδια στο Nintendo , μεγαλα talk show και ριαλιτι , αεναες κόντρες και καζουρες στα οπαδικα και παει λέγοντας .. θα μπορούσα να γράφω για ώρες.

Μεχρι που μεγαλώνοντας αρχίσαμε -κάποιοι ίσως οχι όλοι-να συνειδητοποιουμε ότι η ιδια η πολιτικη ζωη και το πλαισιο όσων βιώναμε καθημερινά διεξάγονταν με τηλεοπτικούς όρους που παρέπεμπαν σε ριαλιτι.. Ένα ελαφρύ χτύπημα στην αισθητική μας συγκρότηση , που αργότερα άγγιξε και την ηθική μας αντίληψη

Ποιός θα ξεχάσει τις περιβόητες "ισχνές αγελαδες" , το χρηματιστήριο, τα αναρίθμητα σκάνδαλα, τα ομολογα τις υποκλοπές, τους κουμπαρους τα Βατοπεδια και πόσα αλλα τα οποία κατέληγαν στα βραδινά δελτία των 8 σαν καλομαγειρεμενο φαΐ έτοιμο για σερβίρισμα ....
Κάπου εκει λοιπον πλησιάζοντας στα είκοσι και έχοντας πλέον αρχίσει (αργησα μεταξυ μας), να ευαισθητοποιώ τους πολιτικούς μου αισθητήρες, συνειδητοποιησα οτι για αυτα ολα που συμβαίνουν και επηρεάζουν τη ζωη μου έχω ευθύνη. Οχι την ευθύνη του μαζί τα φάγαμε(το ακούσαμε και αυτό), αλλα την ευθύνη του να επιλέξω αν θα συνεχίσω να τα δέχομαι απαθής απο τον καναπέ η θα αντισταθώ.

 Ζούμε στην εποχή της πληροφορίας και εσχάτως περάσαμε στα fake news. Τα δελτία ειδήσεων στη συντριπτική τους πλειοψηφία των μεγαλοεργολαβων κατασκευαστών και εφοπλιστών εχουν μετατραπεί σε κομματικά όργανα συγκεκριμένων παρατάξεων που (γιατι να το αποκρυψωμεν άλλωστε) εξυπηρετούν τον νεοφιλελεύερο δόγμα και την σκλυροπυρινική δεξιά.

 Μιλώντας για δεξιά στην Ελλάδα μου έρχονται στο μυαλό μου ιστορικες εικόνες από το οικαδε και την μικρασιατική καταστροφή, αργότερα τις εξορίες τα πιστοποιητικά φρονημάτων,την δικτατορία της 4ης Αυγούστου, τους δοσίλογους στην κατοχή, την καρφιτσα και τους γκοτζαμανιδες αργότερα , πολιτικες δολοφονίες, Αποστασία, τανκς, χούντα,τραγωδία Κύπρου για να φτάσουμε μετά στο βρώμικο '89, τις υπόλοπες, την Ταγετ Ηρακλής και παει λέγοντας..Πάντα η Δεξιά στην Ελλάδα άλλαζε όνομα το προσωπείο όμως ίδιο.

Πρόθυμη πάντα να αναλάβει ρολο τοποτηρητή ξενων δυναμεων και συμφερόντων. Ποτε βρετανικών, γερμανικών και αμερικάνικων. Ποτέ όμως Ελληνικών.

 Στα πέτρινα χρόνια της κρίσης(2010- 14)βιώσαμε μια ανθρωπιστική τραγωδία, ζήσαμε εικόνες ανθρώπων να περιμένουν σε ουρές συσσιτίων. Αρκετοί συμπολίτες μας να ψάχνουν κάδους, παιδιά στα σχολεία να λυποθυμάνε, οικογένειες να διαλύονται λόγω των οικονομικών προβλημάτων που επέφεραν τα μνημόνια, αύξηση στις αυτοκτονίες, εργασιακές σχέσεις να καταλύονται και οι εκπρόσωποι της εγχώριας ολιγαρχίας να επαίρονται στα δελτία των 8, οτι μας "έσωσαν" απο τα χειροτερα.

 Αυτή όμως είναι η μια πτυχή της πραγματικότητας.. η άλλη μου δείχνει τον Παπαναστασίου, την γενιά του 1 1 4, το ΕΑΜ ΕΛΑΣ, τους φοιτητές, την νεολαία Λαμπράκη, την γενιά της Αλλαγής -που οσο και να φοβίζει τον κ.Μητσοτακη και τους ιδεολογικά ομοίους του -,συνεβαλλε τα μεγιστα στον εκδημοκρατισμο της δημοσιας ζωης.

Βλεπω επίσης το φοιτητικό κίνημα αργότερα, την γενιά του Αλέξη που έβγαλε γλωσσα και γύρισε την πλάτη σε ενα ολόκληρο μεταπολιτευτικό σύστημα. Ενα σύστημα που κατάφερε να γινει στη συνείδηση των περισσοτέρων αυτό το οποίο ηρθε να αντικαταστήσει με ελαφρές παραλλαγές.

Η Αριστερά λοιπόν με έμαθε να παλεύω, στους δρόμους στις πλατείες, με την πένα με τον λόγο την καρδιά και την ψυχή. Με το τραγούδι και το χορό αλλά και με την σκέψη μου σε διαρκή εγρήγορση. Έχουμε χρέος να πολεμήσουμε και να πολεμάμε, για τα αυτονόητα τα οποία σε εναν κόσμο που συνεχώς αλλάζει είναι ζητούμενα και πολλες φορές σε κρίση και αμφισβητηση.

 Υ.Γ Τότε το 114, ο Ανένδοτος , το Πολυτεχνείο και η Αλλαγή.

 Υ.Γ 2 Τώρα το φοιτητικό Κίνημα, η μαθητική εξέγερση, και η Ανατροπή

 Υ.Γ 3 ο λαός δεν ξεχνά...

Οι πολύ " λίγοι "

Οι πολύ " λίγοι "
Ένα κυρίαρχο πολιτικό διακύβευμα- το σημαντικότερο ισως- που επέλεξε ο κ. Τσίπρας να αναδειξει στην εκστρατεία ενόψει των ευρωεκλογών ήταν η επιλογή ανάμεσα στην Ελλάδα των πολλών και στην Ελλάδα των λίγων...

Με ποιά κοινωνικά οικονομικά και ιδεολογικά κριτήρια προσδιοριζονται οι πολλοί και οι λίγοι

Σε μια πρώτη προσπάθεια προσέγγισης, αποτύπωσης του φαινομένου θα ανατρεχαμε πίσω στο occupy wall street για να φτάσουμε στο ρεύμα των podemos οπου υπήρξε για πρώτη φορά η σαφής διατύπωση του 1% που διαφεντεύει το υπόλοιπο 99% του πλανήτη.

Σε μια Ευρώπη που κλυδωνίζεται απο τον παραδοσιακο ανταγωνισμό Δύσης Ανατολής,τις ολοενα αυξανόμενες φωνές αμφισβήτησης της μεχρι σήμερα καθεστυκιας τάξης καλούμαστε να επιλέξουμε τον χάρτη της επόμενης ημέρας

Οι πολλοί έχουν την φωνή, την δύναμη της ψήφου και την δυνατότητα επιλογής. Επιλογή για την επόμενη μέρα. Μια πολυτέλεια που για τους λίγους δεν υπάρχει. Είναι μονόδρομος η εμμονή τους τοσο στους στόχους οσο και στα μέσα που έχουν επιστρατεύσει για να τους πετυχουν.

Οικονομικά κέντρα, τραπεζικά ιδρύματα αλλα και Μεσα Ενημέρωσης σε ρόλο ρυθμιστή του τροπου ζωής για την μεγάλη πλειοψηφία.

Μια πλειοψηφία που αντιμετωπιζεται ως άμορφη μαζα πελατείας, pure numbers( καθαροι αριθμοι) που μας θυμίζουν την σχετική φράση του Γερου της Δημοκρατίας "οπου ευημερούν οι αριθμοί δυστυχούν οι άνθρωποι"

Αυτοί οι άνθρωποι είναι που μπορείς να τους συναντήσεις στο απέναντι σπίτι, στην διπλανη πόρτα η κατω απο την ιδια στέγη. Είναι οι ίδιοι που κάθε πρωί σου αδειάζουν τον κάδο απορριμμάτων, είναι αυτοί που χτυπάνε στην ταμειακή τα προϊόντα που αγοράζεις απο το super market, μέχρι και τα ρούχα που φοράς. Είναι αυτοί που ιδρώνουν και πολλες φορές ματώνουν για να φτάσουν τα προϊόντα απο την γραμμή παραγωγής έτοιμα στην κατανάλωση. Θα συναναστραφεις μαζί τους στη πλατεία στο καφέ της γειτονιάς , στο δρομο ακόμα και στο γυμναστήριο αν πηγαινεις. Αυτοι οι άνθρωποι λοιπόν εχουν την τύχη "ατυχία για κάποιους" να είναι οι πολλοί.

Ατυχία για τους άλλους που επέλεξαν άλλο δρόμο. Αυτο τής ψεύτικης "ελίτ". Οχι της πνευματικής αλλά τής κληρονομικής. Που η πορεια τους ειναι δρομολογημενη απο την πρώτη ανάσα τους. Οι παρέες, οι καθ ολα"ευγενείς" ασχολιες τους, η επαγγελματική τους εξέλιξη ακομα και η επιλογή συντρόφου τις περισσότερες φορές είναι στα πλαισια ενος καλοκουρδισμενου απο την οικογένειά ωρολογιακου μηχανισμού . Που ξερει πότε θα χτυπήσει.

Θα τους ακούσεις συχνά να μιλάνε για ενα περιβάλλον Αρίστων που θα πρεπει να προωθούνται στις ανωτερες κοινωνικες κ οικονομικες βαθμίδες της δημόσιας ζωής(αν και ο ορος δημοσια τους ξενίζει, ερευνάται η ζωη) .Επίσης καταγγελουν και καταφέρονται υποτιμητικά για κοινωνικές ομάδες αποδίδοντας τους χαρακτηριστικα οκνηρίας, διαφθοράς και σήψης.

Αμφιβάλλω αν αυτες οι διαπιστωσεις προέρχονται από ανθρώπινη τριβη η απο εταιρίες επικοινωνίας. Καθαρές ιδέες, Υγιή στοιχεία της κοινωνίας, Αριστεία-ος ειναι μερικές από τις λεξεις που χρησιμοποιούν για να υπογραμμισουν εαυτούς έναντι άλλων. Οπου άλλοι εννοούμε τους τεμπέληδες εργαζομενους που αντιστεκονται στη λογική του 7/24, των ατιθασων νέων που ειναι ανωριμοι στο να ψηφισουν επιλέξουν το αύριο τους αλλά αρκετα ωριμοι και ιδανικοί καταναλωτές για να κοσμούν τα κεντρα διασκέδασης, τα εμπορικά κέντρα και τα γήπεδα και τέλος οι συνταξιούχοι που κακώς απαιτούν πίσω κομμάτι απο την χαμένη τους αξιοπρεπεια.. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε και οσους εκαναν το λάθος εκτός απο "αλλοι" να είναι και διαφορετικοί στις απαιτήσεις της άρχουσας ταξης( λοατκι, μετανάστες, αλλοθρησκοι). Θυμομαστε ολοι τις παραλληρηματικες ρατσιστικές εκφράσεις επιφανών ακομα στελεχών της δηθεν σοσιαλδημικρατιας..

Την Κυριακή τελικά οπως και την Δευτέρα και την Τριτη θα αναμετρηθούν πολιτικά, -μια κατάκτηση των αγωνων της Δημοκρατιας- Δυο τάξεις,δυο πόλοι δυο εκδιαμετρικα αντίθετες αντιληψεις...

οι Πολλοί ενάντια στους πολύ "λίγους"..

Εσυ που θα εισαι;